wyręka
See also: wyręką
Polish
Etymology
Deverbal from wyręczyć. First attested in 1843.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /vɨˈrɛŋ.ka/
- Rhymes: -ɛŋka
- Syllabification: wy‧rę‧ka
Noun
wyręka f
- relief (release from a post or duty, as when replaced by another)
- relief (person who takes over a shift for another)
Declension
Declension of wyręka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wyręka | wyręki |
| genitive | wyręki | wyręk |
| dative | wyręce | wyrękom |
| accusative | wyrękę | wyręki |
| instrumental | wyręką | wyrękami |
| locative | wyręce | wyrękach |
| vocative | wyręko | wyręki |
Related terms
verbs
- wyręczać impf, wyręczyć pf
References
- Gazeta Teatralna: dziennik poświęcony teatrowi, muzyce i literaturze, 1843, page 13
- wyręka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- wyręka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wyręka in Polish dictionaries at PWN