wyroić
Polish
Etymology
From wy- + roić.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨˈrɔ.it͡ɕ/
- Rhymes: -ɔit͡ɕ
- Syllabification: wy‧ro‧ić
Verb
wyroić pf (imperfective roić or wyrajać)
- (reflexive) to swarm (move as a large group)
Conjugation
Conjugation of wyroić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | wyroić | |||||
| future tense | 1st | wyroję | wyroimy | |||
| 2nd | wyroisz | wyroicie | ||||
| 3rd | wyroi | wyroją | ||||
| impersonal | wyroi się | |||||
| past tense | 1st | wyroiłem | wyroiłam | wyroiliśmy | wyroiłyśmy | |
| 2nd | wyroiłeś | wyroiłaś | wyroiliście | wyroiłyście | ||
| 3rd | wyroił | wyroiła | wyroiło | wyroili | wyroiły | |
| impersonal | wyrojono | |||||
| conditional | 1st | wyroiłbym | wyroiłabym | wyroilibyśmy | wyroiłybyśmy | |
| 2nd | wyroiłbyś | wyroiłabyś | wyroilibyście | wyroiłybyście | ||
| 3rd | wyroiłby | wyroiłaby | wyroiłoby | wyroiliby | wyroiłyby | |
| impersonal | wyrojono by | |||||
| imperative | 1st | niech wyroję | wyrójmy | |||
| 2nd | wyrój | wyrójcie | ||||
| 3rd | niech wyroi | niech wyroją | ||||
| passive adjectival participle | wyrojony | wyrojona | wyrojone | wyrojeni | wyrojone | |
| anterior adverbial participle | wyroiwszy | |||||
| verbal noun | wyrojenie | |||||
Further reading
- wyroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wyroić in Polish dictionaries at PWN