wypędzić
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish wypędzić, from Proto-Slavic *vypǫditi. By surface analysis, wy- + pędzić.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨˈpɛɲ.d͡ʑit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲd͡ʑit͡ɕ
- Syllabification: wy‧pę‧dzić
Verb
wypędzić pf (imperfective wypędzać)
- (transitive) to banish, to expel
- Synonym: wygonić
Conjugation
Conjugation of wypędzić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | wypędzić | |||||
future tense | 1st | wypędzę | wypędzimy | |||
2nd | wypędzisz | wypędzicie | ||||
3rd | wypędzi | wypędzą | ||||
impersonal | wypędzi się | |||||
past tense | 1st | wypędziłem | wypędziłam | wypędziliśmy | wypędziłyśmy | |
2nd | wypędziłeś | wypędziłaś | wypędziliście | wypędziłyście | ||
3rd | wypędził | wypędziła | wypędziło | wypędzili | wypędziły | |
impersonal | wypędzono | |||||
conditional | 1st | wypędziłbym | wypędziłabym | wypędzilibyśmy | wypędziłybyśmy | |
2nd | wypędziłbyś | wypędziłabyś | wypędzilibyście | wypędziłybyście | ||
3rd | wypędziłby | wypędziłaby | wypędziłoby | wypędziliby | wypędziłyby | |
impersonal | wypędzono by | |||||
imperative | 1st | niech wypędzę | wypędźmy | |||
2nd | wypędź | wypędźcie | ||||
3rd | niech wypędzi | niech wypędzą | ||||
passive adjectival participle | wypędzony | wypędzona | wypędzone | wypędzeni | wypędzone | |
anterior adverbial participle | wypędziwszy | |||||
verbal noun | wypędzenie |
Further reading
- wypędzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wypędzić in Polish dictionaries at PWN