wypadać

Polish

From wy- +‎ padać.

wypadać impf (perfective wypaść)

(intransitive) to fall out (exit by falling)
(intransitive) to fall, to occur (take place on a given date)
(intransitive, in the negative) to become, to be proper [+dative = of someone]
Nie wypada kłamać. ― It's not right to lie.

Conjugation of wypadać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wypadać
present tense	1^st	wypadam			wypadamy
	2^nd	wypadasz			wypadacie
	3^rd	wypada			wypadają
	impersonal	wypada się
past tense	1^st	wypadałem	wypadałam		wypadaliśmy	wypadałyśmy
	2^nd	wypadałeś	wypadałaś		wypadaliście	wypadałyście
	3^rd	wypadał	wypadała	wypadało	wypadali	wypadały
	impersonal	wypadano
future tense	1^st	będę wypadał, będę wypadać	będę wypadała, będę wypadać		będziemy wypadali, będziemy wypadać	będziemy wypadały, będziemy wypadać
	2^nd	będziesz wypadał, będziesz wypadać	będziesz wypadała, będziesz wypadać		będziecie wypadali, będziecie wypadać	będziecie wypadały, będziecie wypadać
	3^rd	będzie wypadał, będzie wypadać	będzie wypadała, będzie wypadać	będzie wypadało, będzie wypadać	będą wypadali, będą wypadać	będą wypadały, będą wypadać
	impersonal	będzie wypadać się
conditional	1^st	wypadałbym	wypadałabym		wypadalibyśmy	wypadałybyśmy
	2^nd	wypadałbyś	wypadałabyś		wypadalibyście	wypadałybyście
	3^rd	wypadałby	wypadałaby	wypadałoby	wypadaliby	wypadałyby
	impersonal	wypadano by
imperative	1^st	niech wypadam			wypadajmy
	2^nd	wypadaj			wypadajcie
	3^rd	niech wypada			niech wypadają
active adjectival participle		wypadający	wypadająca	wypadające	wypadający	wypadające
contemporary adverbial participle		wypadając
verbal noun		wypadanie