wymiatać

Polish

wymiatać impf (perfective wymieść)

(transitive) to sweep out, to remove by sweeping (from out of the inside)
(intransitive, colloquial) to rock, to rule, to kill it, to kick ass (to be very impressive)

Conjugation of wymiatać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wymiatać
present tense	1^st	wymiatam			wymiatamy
	2^nd	wymiatasz			wymiatacie
	3^rd	wymiata			wymiatają
	impersonal	wymiata się
past tense	1^st	wymiatałem	wymiatałam		wymiataliśmy	wymiatałyśmy
	2^nd	wymiatałeś	wymiatałaś		wymiataliście	wymiatałyście
	3^rd	wymiatał	wymiatała	wymiatało	wymiatali	wymiatały
	impersonal	wymiatano
future tense	1^st	będę wymiatał, będę wymiatać	będę wymiatała, będę wymiatać		będziemy wymiatali, będziemy wymiatać	będziemy wymiatały, będziemy wymiatać
	2^nd	będziesz wymiatał, będziesz wymiatać	będziesz wymiatała, będziesz wymiatać		będziecie wymiatali, będziecie wymiatać	będziecie wymiatały, będziecie wymiatać
	3^rd	będzie wymiatał, będzie wymiatać	będzie wymiatała, będzie wymiatać	będzie wymiatało, będzie wymiatać	będą wymiatali, będą wymiatać	będą wymiatały, będą wymiatać
	impersonal	będzie wymiatać się
conditional	1^st	wymiatałbym	wymiatałabym		wymiatalibyśmy	wymiatałybyśmy
	2^nd	wymiatałbyś	wymiatałabyś		wymiatalibyście	wymiatałybyście
	3^rd	wymiatałby	wymiatałaby	wymiatałoby	wymiataliby	wymiatałyby
	impersonal	wymiatano by
imperative	1^st	niech wymiatam			wymiatajmy
	2^nd	wymiataj			wymiatajcie
	3^rd	niech wymiata			niech wymiatają
active adjectival participle		wymiatający	wymiatająca	wymiatające	wymiatający	wymiatające
passive adjectival participle		wymiatany	wymiatana	wymiatane	wymiatani	wymiatane
contemporary adverbial participle		wymiatając
verbal noun		wymiatanie