wymacać
Polish
Etymology
From wy- + macać.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨˈma.t͡sat͡ɕ/
- Rhymes: -at͡sat͡ɕ
- Syllabification: wy‧ma‧cać
Verb
wymacać pf (imperfective wymacywać)
- (transitive, reflexive) to find by touching or feeling, to grope for
- (transitive, reflexive) to explore by touching or feeling
- (transitive, colloquial) to sound out, to enquire into
Conjugation
Conjugation of wymacać pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | wymacać | |||||
| future tense | 1st | wymacam | wymacamy | |||
| 2nd | wymacasz | wymacacie | ||||
| 3rd | wymaca | wymacają | ||||
| impersonal | wymaca się | |||||
| past tense | 1st | wymacałem | wymacałam | wymacaliśmy | wymacałyśmy | |
| 2nd | wymacałeś | wymacałaś | wymacaliście | wymacałyście | ||
| 3rd | wymacał | wymacała | wymacało | wymacali | wymacały | |
| impersonal | wymacano | |||||
| conditional | 1st | wymacałbym | wymacałabym | wymacalibyśmy | wymacałybyśmy | |
| 2nd | wymacałbyś | wymacałabyś | wymacalibyście | wymacałybyście | ||
| 3rd | wymacałby | wymacałaby | wymacałoby | wymacaliby | wymacałyby | |
| impersonal | wymacano by | |||||
| imperative | 1st | niech wymacam | wymacajmy | |||
| 2nd | wymacaj | wymacajcie | ||||
| 3rd | niech wymaca | niech wymacają | ||||
| passive adjectival participle | wymacany | wymacana | wymacane | wymacani | wymacane | |
| anterior adverbial participle | wymacawszy | |||||
| verbal noun | wymacanie | |||||
Further reading
- wymacać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wymacać in Polish dictionaries at PWN