wykuć
Polish
Etymology
From wy- + kuć.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɨ.kut͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɨkut͡ɕ
- Syllabification: wy‧kuć
Verb
wykuć pf (imperfective wykuwać)
- (transitive) to forge
- (transitive) to carve, to shape
- (transitive, colloquial) to learn by heart, to learn by rote
Conjugation
Conjugation of wykuć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | wykuć | |||||
| future tense | 1st | wykuję | wykujemy | |||
| 2nd | wykujesz | wykujecie | ||||
| 3rd | wykuje | wykują | ||||
| impersonal | wykuje się | |||||
| past tense | 1st | wykułem | wykułam | wykuliśmy | wykułyśmy | |
| 2nd | wykułeś | wykułaś | wykuliście | wykułyście | ||
| 3rd | wykuł | wykuła | wykuło | wykuli | wykuły | |
| impersonal | wykuto | |||||
| conditional | 1st | wykułbym | wykułabym | wykulibyśmy | wykułybyśmy | |
| 2nd | wykułbyś | wykułabyś | wykulibyście | wykułybyście | ||
| 3rd | wykułby | wykułaby | wykułoby | wykuliby | wykułyby | |
| impersonal | wykuto by | |||||
| imperative | 1st | niech wykuję | wykujmy | |||
| 2nd | wykuj | wykujcie | ||||
| 3rd | niech wykuje | niech wykują | ||||
| passive adjectival participle | wykuty | wykuta | wykute | wykuci | wykute | |
| anterior adverbial participle | wykuwszy | |||||
| verbal noun | wykucie | |||||
Further reading
- wykuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wykuć in Polish dictionaries at PWN