wygubić
Polish
Etymology
From wy- + gubić.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨˈɡu.bit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ubit͡ɕ
- Syllabification: wy‧gu‧bić
Verb
wygubić pf
- (transitive) to eradicate, to exterminate, to uproot
Conjugation
Conjugation of wygubić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | wygubić | |||||
| future tense | 1st | wygubię | wygubimy | |||
| 2nd | wygubisz | wygubicie | ||||
| 3rd | wygubi | wygubią | ||||
| impersonal | wygubi się | |||||
| past tense | 1st | wygubiłem | wygubiłam | wygubiliśmy | wygubiłyśmy | |
| 2nd | wygubiłeś | wygubiłaś | wygubiliście | wygubiłyście | ||
| 3rd | wygubił | wygubiła | wygubiło | wygubili | wygubiły | |
| impersonal | wygubiono | |||||
| conditional | 1st | wygubiłbym | wygubiłabym | wygubilibyśmy | wygubiłybyśmy | |
| 2nd | wygubiłbyś | wygubiłabyś | wygubilibyście | wygubiłybyście | ||
| 3rd | wygubiłby | wygubiłaby | wygubiłoby | wygubiliby | wygubiłyby | |
| impersonal | wygubiono by | |||||
| imperative | 1st | niech wygubię | wygubmy | |||
| 2nd | wygub | wygubcie | ||||
| 3rd | niech wygubi | niech wygubią | ||||
| passive adjectival participle | wygubiony | wygubiona | wygubione | wygubieni | wygubione | |
| anterior adverbial participle | wygubiwszy | |||||
| verbal noun | wygubienie | |||||
Further reading
- wygubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wygubić in Polish dictionaries at PWN