wybaczyć
Polish
Etymology
From wy- + baczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨˈba.t͡ʂɨt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: wy‧ba‧czyć
Verb
wybaczyć pf (imperfective wybaczać)
- (transitive) to forgive
Conjugation
Conjugation of wybaczyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | wybaczyć | |||||
future tense | 1st | wybaczę | wybaczymy | |||
2nd | wybaczysz | wybaczycie | ||||
3rd | wybaczy | wybaczą | ||||
impersonal | wybaczy się | |||||
past tense | 1st | wybaczyłem | wybaczyłam | wybaczyliśmy | wybaczyłyśmy | |
2nd | wybaczyłeś | wybaczyłaś | wybaczyliście | wybaczyłyście | ||
3rd | wybaczył | wybaczyła | wybaczyło | wybaczyli | wybaczyły | |
impersonal | wybaczono | |||||
conditional | 1st | wybaczyłbym | wybaczyłabym | wybaczylibyśmy | wybaczyłybyśmy | |
2nd | wybaczyłbyś | wybaczyłabyś | wybaczylibyście | wybaczyłybyście | ||
3rd | wybaczyłby | wybaczyłaby | wybaczyłoby | wybaczyliby | wybaczyłyby | |
impersonal | wybaczono by | |||||
imperative | 1st | niech wybaczę | wybaczmy | |||
2nd | wybacz | wybaczcie | ||||
3rd | niech wybaczy | niech wybaczą | ||||
anterior adverbial participle | wybaczywszy | |||||
verbal noun | wybaczenie |
Further reading
- wybaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wybaczyć in Polish dictionaries at PWN