wybaczać

Polish

From wybaczyć +‎ -ać.

wybaczać impf (perfective wybaczyć)

(transitive) to forgive, to excuse, to pardon
Synonyms: przebaczać, odpuszczać, darowywać

Conjugation of wybaczać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wybaczać
present tense	1^st	wybaczam			wybaczamy
	2^nd	wybaczasz			wybaczacie
	3^rd	wybacza			wybaczają
	impersonal	wybacza się
past tense	1^st	wybaczałem	wybaczałam		wybaczaliśmy	wybaczałyśmy
	2^nd	wybaczałeś	wybaczałaś		wybaczaliście	wybaczałyście
	3^rd	wybaczał	wybaczała	wybaczało	wybaczali	wybaczały
	impersonal	wybaczano
future tense	1^st	będę wybaczał, będę wybaczać	będę wybaczała, będę wybaczać		będziemy wybaczali, będziemy wybaczać	będziemy wybaczały, będziemy wybaczać
	2^nd	będziesz wybaczał, będziesz wybaczać	będziesz wybaczała, będziesz wybaczać		będziecie wybaczali, będziecie wybaczać	będziecie wybaczały, będziecie wybaczać
	3^rd	będzie wybaczał, będzie wybaczać	będzie wybaczała, będzie wybaczać	będzie wybaczało, będzie wybaczać	będą wybaczali, będą wybaczać	będą wybaczały, będą wybaczać
	impersonal	będzie wybaczać się
conditional	1^st	wybaczałbym	wybaczałabym		wybaczalibyśmy	wybaczałybyśmy
	2^nd	wybaczałbyś	wybaczałabyś		wybaczalibyście	wybaczałybyście
	3^rd	wybaczałby	wybaczałaby	wybaczałoby	wybaczaliby	wybaczałyby
	impersonal	wybaczano by
imperative	1^st	niech wybaczam			wybaczajmy
	2^nd	wybaczaj			wybaczajcie
	3^rd	niech wybacza			niech wybaczają
active adjectival participle		wybaczający	wybaczająca	wybaczające	wybaczający	wybaczające
passive adjectival participle		wybaczany	wybaczana	wybaczane	wybaczani	wybaczane
contemporary adverbial participle		wybaczając
verbal noun		wybaczanie