współbiesiadnik
Polish
Etymology
From współ- + biesiadnik.
Pronunciation
- IPA(key): /fspuw.bjɛˈɕad.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -adɲik
- Syllabification: współ‧bie‧siad‧nik
Noun
współbiesiadnik m pers (feminine współbiesiadniczka)
- commensal (one who eats at the same table)
- Hypernyms: biesiadnik, współuczestnik
Declension
Declension of współbiesiadnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | współbiesiadnik | współbiesiadnicy |
| genitive | współbiesiadnika | współbiesiadników |
| dative | współbiesiadnikowi | współbiesiadnikom |
| accusative | współbiesiadnika | współbiesiadników |
| instrumental | współbiesiadnikiem | współbiesiadnikami |
| locative | współbiesiadniku | współbiesiadnikach |
| vocative | współbiesiadniku | współbiesiadnicy |
Related terms
adjective
- biesiadny
verb
- biesiadować
Further reading
- współbiesiadnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- współbiesiadnik in Polish dictionaries at PWN