wróżyć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *voržiti, from *vorgъ (“casting of lots”), from *verťi (“to cast”).

wróżyć impf (perfective powróżyć)

Conjugation of wróżyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wróżyć
present tense	1^st	wróżę			wróżymy
	2^nd	wróżysz			wróżycie
	3^rd	wróży			wróżą
	impersonal	wróży się
past tense	1^st	wróżyłem	wróżyłam		wróżyliśmy	wróżyłyśmy
	2^nd	wróżyłeś	wróżyłaś		wróżyliście	wróżyłyście
	3^rd	wróżył	wróżyła	wróżyło	wróżyli	wróżyły
	impersonal	wróżono
future tense	1^st	będę wróżył, będę wróżyć	będę wróżyła, będę wróżyć		będziemy wróżyli, będziemy wróżyć	będziemy wróżyły, będziemy wróżyć
	2^nd	będziesz wróżył, będziesz wróżyć	będziesz wróżyła, będziesz wróżyć		będziecie wróżyli, będziecie wróżyć	będziecie wróżyły, będziecie wróżyć
	3^rd	będzie wróżył, będzie wróżyć	będzie wróżyła, będzie wróżyć	będzie wróżyło, będzie wróżyć	będą wróżyli, będą wróżyć	będą wróżyły, będą wróżyć
	impersonal	będzie wróżyć się
conditional	1^st	wróżyłbym	wróżyłabym		wróżylibyśmy	wróżyłybyśmy
	2^nd	wróżyłbyś	wróżyłabyś		wróżylibyście	wróżyłybyście
	3^rd	wróżyłby	wróżyłaby	wróżyłoby	wróżyliby	wróżyłyby
	impersonal	wróżono by
imperative	1^st	niech wróżę			wróżmy
	2^nd	wróż			wróżcie
	3^rd	niech wróży			niech wróżą
active adjectival participle		wróżący	wróżąca	wróżące	wróżący	wróżące
passive adjectival participle		wróżony	wróżona	wróżone	wróżeni	wróżone
contemporary adverbial participle		wróżąc
verbal noun		wróżenie

phrase

adjective

nouns