wronię
Polish
Etymology
From wrona + -ę.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvrɔ.ɲɛ/
- Rhymes: -ɔɲɛ
- Syllabification: wro‧nię
- Homophone: wronie
Noun
wronię n (diminutive wroniątko)
- a young crow (corvid)
Declension
Declension of wronię
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | wronię | wronięta |
genitive | wronięcia | wroniąt |
dative | wronięciu | wroniętom |
accusative | wronię | wronięta |
instrumental | wronięciem | wroniętami |
locative | wronięciu | wroniętach |
vocative | wronię | wronięta |
Further reading
- wronię in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wronię in Polish dictionaries at PWN