wrigian
Old English
Alternative forms
- ƿrīġian
Etymology
Probably from Proto-Germanic *wrigōną (“to wriggle”), from Proto-Indo-European *wreyḱ- (“to turn, wrap, tie”), from Proto-Indo-European *wer- (“to turn, bend”). Perhaps related to Low German wriggen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwriːjiɑn/
Verb
wrīġian
- to move forward
- to incline, tend towards
Conjugation
Conjugation of wrīġian (weak class 2)
infinitive | wrīġian | tō wrīġienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | wrīġie wrīġiġe | wrīġode |
2nd-person singular | wrīġast | wrīġodest |
3rd-person singular | wrīġaþ | wrīġode |
plural | wrīġiaþ wrīġiġaþ | wrīġodon |
subjunctive | present | past |
singular | wrīġie wrīġiġe | wrīġode |
plural | wrīġien wrīġiġen | wrīġoden |
imperative | ||
singular | wrīġa | |
plural | wrīġiaþ wrīġiġaþ | |
participle | present | past |
wrīġiende wrīġiġende | (ġe)wrīġod |
Descendants
- English: wry