wolontariusz
Polish
Etymology
Borrowed from Latin voluntārius.
Pronunciation
- IPA(key): /vɔ.lɔnˈta.rjuʂ/
Audio (file) - Rhymes: -arjuʂ
- Syllabification: wo‧lon‧ta‧riusz
Noun
wolontariusz m pers (feminine wolontariuszka)
- volunteer
Declension
Declension of wolontariusz
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | wolontariusz | wolontariusze |
genitive | wolontariusza | wolontariuszy |
dative | wolontariuszowi | wolontariuszom |
accusative | wolontariusza | wolontariuszy |
instrumental | wolontariuszem | wolontariuszami |
locative | wolontariuszu | wolontariuszach |
vocative | wolontariuszu | wolontariusze |
Further reading
- wolontariusz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wolontariusz in Polish dictionaries at PWN