wodzić

See also: wodźić

Polish

Inherited from Old Polish wodzić, from Proto-Slavic *voditi, from Proto-Balto-Slavic *wádīˀtei, from Proto-Indo-European *wodʰ-éye-, from *wedʰ-.

wodzić impf (indeterminate, imperfective determinate wieść)

(transitive) to lead, conduct
I nie wódź nas na pokuszenie. ― And lead us not into temptation.
Synonym: prowadzić
(reflexive) to work out, to do well
Synonyms: powodzić się, darzyć się, szczęścić się
(reflexive) to pan out, to go

Conjugation of wodzić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wodzić
present tense	1^st	wodzę			wodzimy
	2^nd	wodzisz			wodzicie
	3^rd	wodzi			wodzą
	impersonal	wodzi się
past tense	1^st	wodziłem	wodziłam		wodziliśmy	wodziłyśmy
	2^nd	wodziłeś	wodziłaś		wodziliście	wodziłyście
	3^rd	wodził	wodziła	wodziło	wodzili	wodziły
	impersonal	wodzono
future tense	1^st	będę wodził, będę wodzić	będę wodziła, będę wodzić		będziemy wodzili, będziemy wodzić	będziemy wodziły, będziemy wodzić
	2^nd	będziesz wodził, będziesz wodzić	będziesz wodziła, będziesz wodzić		będziecie wodzili, będziecie wodzić	będziecie wodziły, będziecie wodzić
	3^rd	będzie wodził, będzie wodzić	będzie wodziła, będzie wodzić	będzie wodziło, będzie wodzić	będą wodzili, będą wodzić	będą wodziły, będą wodzić
	impersonal	będzie wodzić się
conditional	1^st	wodziłbym	wodziłabym		wodzilibyśmy	wodziłybyśmy
	2^nd	wodziłbyś	wodziłabyś		wodzilibyście	wodziłybyście
	3^rd	wodziłby	wodziłaby	wodziłoby	wodziliby	wodziłyby
	impersonal	wodzono by
imperative	1^st	niech wodzę			wódźmy
	2^nd	wódź			wódźcie
	3^rd	niech wodzi			niech wodzą
active adjectival participle		wodzący	wodząca	wodzące	wodzący	wodzące
passive adjectival participle		wodzony	wodzona	wodzone	wodzeni	wodzone
contemporary adverbial participle		wodząc
verbal noun		wodzenie

verbs