wkurzyć
Polish
Etymology
From w- + kurzyć.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfku.ʐɨt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -uʐɨt͡ɕ
- Syllabification: wku‧rzyć
Verb
wkurzyć pf (imperfective wkurzać)
- (transitive, colloquial) to piss off, to enrage
- Synonyms: wkurwić, zdenerwować
- (reflexive, colloquial) to get pissed off
- Synonyms: wkurwić, zdenerwować
Conjugation
Conjugation of wkurzyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | wkurzyć | |||||
future tense | 1st | wkurzę | wkurzymy | |||
2nd | wkurzysz | wkurzycie | ||||
3rd | wkurzy | wkurzą | ||||
impersonal | wkurzy się | |||||
past tense | 1st | wkurzyłem | wkurzyłam | wkurzyliśmy | wkurzyłyśmy | |
2nd | wkurzyłeś | wkurzyłaś | wkurzyliście | wkurzyłyście | ||
3rd | wkurzył | wkurzyła | wkurzyło | wkurzyli | wkurzyły | |
impersonal | wkurzono | |||||
conditional | 1st | wkurzyłbym | wkurzyłabym | wkurzylibyśmy | wkurzyłybyśmy | |
2nd | wkurzyłbyś | wkurzyłabyś | wkurzylibyście | wkurzyłybyście | ||
3rd | wkurzyłby | wkurzyłaby | wkurzyłoby | wkurzyliby | wkurzyłyby | |
impersonal | wkurzono by | |||||
imperative | 1st | niech wkurzę | wkurzmy | |||
2nd | wkurz | wkurzcie | ||||
3rd | niech wkurzy | niech wkurzą | ||||
passive adjectival participle | wkurzony | wkurzona | wkurzone | wkurzeni | wkurzone | |
anterior adverbial participle | wkurzywszy | |||||
verbal noun | wkurzenie |
Further reading
- wkurzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wkurzyć in Polish dictionaries at PWN