wkurwić
Polish
Etymology
From w- + kurwa + -ić.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfkur.vit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -urvit͡ɕ
- Syllabification: wkur‧wić
Verb
wkurwić pf (imperfective wkurwiać)
- (transitive, vulgar) to piss off, to enrage
- Synonyms: wkurzyć, zdenerwować
- (reflexive, vulgar) to get pissed off
- Synonyms: wkurzyć, zdenerwować
Conjugation
Conjugation of wkurwić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | wkurwić | |||||
future tense | 1st | wkurwię | wkurwimy | |||
2nd | wkurwisz | wkurwicie | ||||
3rd | wkurwi | wkurwią | ||||
impersonal | wkurwi się | |||||
past tense | 1st | wkurwiłem | wkurwiłam | wkurwiliśmy | wkurwiłyśmy | |
2nd | wkurwiłeś | wkurwiłaś | wkurwiliście | wkurwiłyście | ||
3rd | wkurwił | wkurwiła | wkurwiło | wkurwili | wkurwiły | |
impersonal | wkurwiono | |||||
conditional | 1st | wkurwiłbym | wkurwiłabym | wkurwilibyśmy | wkurwiłybyśmy | |
2nd | wkurwiłbyś | wkurwiłabyś | wkurwilibyście | wkurwiłybyście | ||
3rd | wkurwiłby | wkurwiłaby | wkurwiłoby | wkurwiliby | wkurwiłyby | |
impersonal | wkurwiono by | |||||
imperative | 1st | niech wkurwię | wkurwijmy | |||
2nd | wkurwij | wkurwijcie | ||||
3rd | niech wkurwi | niech wkurwią | ||||
passive adjectival participle | wkurwiony | wkurwiona | wkurwione | wkurwieni | wkurwione | |
anterior adverbial participle | wkurwiwszy | |||||
verbal noun | wkurwienie |
Further reading
- wkurwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wkurwić in Polish dictionaries at PWN