wkurwiający
Polish
Etymology
From wkurwiać + -ący.
Pronunciation
- IPA(key): /fkur.vʲaˈjɔn.t͡sɨ/
Adjective
wkurwiający (comparative bardziej wkurwiający, superlative najbardziej wkurwiający, adverb wkurwiająco)
- (vulgar) annoying, irritating
- Synonyms: denerwujący, irytujący
Declension
declension of wkurwiający
case | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
nominative, vocative | wkurwiający | wkurwiające | wkurwiająca | wkurwiający | wkurwiające | ||
genitive | wkurwiającego | wkurwiającej | wkurwiających | ||||
dative | wkurwiającemu | wkurwiającym | |||||
accusative | wkurwiającego | wkurwiający | wkurwiające | wkurwiającą | wkurwiających | wkurwiające | |
instrumental | wkurwiającym | wkurwiającymi | |||||
locative | wkurwiającej | wkurwiających |
Participle
wkurwiający
- active adjectival participle of wkurwiać
Further reading
- wkurwiający in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wkurwiający in Polish dictionaries at PWN