witać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish witać, from Proto-Slavic *vitati. Cognates include Belarusian вітаць (vitacʹ), Russian витать (vitatʹ, “to soar; to welcome”).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈvi.tat͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -itat͡ɕ
Syllabification: wi‧tać

Verb

witać impf (perfective powitać or przywitać)

(transitive) to greet, to welcome (to affirm the arrival of someone)
Coordinate term: żegnać
(reflexive) to say hello, to greet [+ z (instrumental) = to someone]

Conjugation

Conjugation of witać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		witać
present tense	1^st	witam			witamy
	2^nd	witasz			witacie
	3^rd	wita			witają
	impersonal	wita się
past tense	1^st	witałem	witałam		witaliśmy	witałyśmy
	2^nd	witałeś	witałaś		witaliście	witałyście
	3^rd	witał	witała	witało	witali	witały
	impersonal	witano
future tense	1^st	będę witał, będę witać	będę witała, będę witać		będziemy witali, będziemy witać	będziemy witały, będziemy witać
	2^nd	będziesz witał, będziesz witać	będziesz witała, będziesz witać		będziecie witali, będziecie witać	będziecie witały, będziecie witać
	3^rd	będzie witał, będzie witać	będzie witała, będzie witać	będzie witało, będzie witać	będą witali, będą witać	będą witały, będą witać
	impersonal	będzie witać się
conditional	1^st	witałbym	witałabym		witalibyśmy	witałybyśmy
	2^nd	witałbyś	witałabyś		witalibyście	witałybyście
	3^rd	witałby	witałaby	witałoby	witaliby	witałyby
	impersonal	witano by
imperative	1^st	niech witam			witajmy
	2^nd	witaj			witajcie
	3^rd	niech wita			niech witają
active adjectival participle		witający	witająca	witające	witający	witające
passive adjectival participle		witany	witana	witane	witani	witane
contemporary adverbial participle		witając
verbal noun		witanie

Derived terms

adjective

powitalny

interjections

witaj
witajcie
witamy