wisian
Old English
Alternative forms
- ƿīsian
Etymology
From Proto-Germanic *wīsijaną. Cognate with Old Saxon wīsian, Old Dutch wīsen (Dutch wijzen), Old High German wīsen (German weisen), Old Norse vísa (Swedish visa).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwiːziɑn/
Verb
wīsian
- to show the way, guide, point out
- Gewitaþ forð beran wæpen ond gewædu; ic eow wisige.(Beowulf ll. 291-2)
- Go forth carrying your weapons and equipment; I will guide you
Conjugation
Conjugation of wīsian (weak class 2)
infinitive | wīsian | tō wīsienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | wīsie wīsiġe | wīsode |
2nd-person singular | wīsast | wīsodest |
3rd-person singular | wīsaþ | wīsode |
plural | wīsiaþ wīsiġaþ | wīsodon |
subjunctive | present | past |
singular | wīsie wīsiġe | wīsode |
plural | wīsien wīsiġen | wīsoden |
imperative | ||
singular | wīsa | |
plural | wīsiaþ wīsiġaþ | |
participle | present | past |
wīsiende wīsiġende | (ġe)wīsod |
Descendants
- English: wise