Wintersturm
German
Etymology
From Winter (“winter”) + Sturm (“storm”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɪntɐˌʃtʊʁm/
- Hyphenation: Win‧ter‧sturm
Noun
Wintersturm m (genitive Wintersturms or Wintersturmes, plural Winterstürme)
- winter storm
Declension
Declension of Wintersturm
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | ein | der | Wintersturm | die | Winterstürme |
genitive | eines | des | Wintersturmes, Wintersturms | der | Winterstürme |
dative | einem | dem | Wintersturm, Wintersturme1 | den | Winterstürmen |
accusative | einen | den | Wintersturm | die | Winterstürme |
1Now uncommon, see notes
Hypernyms
- Unwetter
Related terms
- Herbststurm
- Sandsturm
- Schneesturm
- Schneewinter
- Sturmnacht
- Sturmtief
- Winterwetter
- Winterwind
- Wirbelsturm
Further reading
- “Wintersturm” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
- “Wintersturm” in Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon