wijf
Dutch
Etymology
From Middle Dutch wijf, from Old Dutch wīf, from Proto-West Germanic *wīb, from Proto-Germanic *wībą.
Pronunciation
- IPA(key): /ʋɛi̯f/
Audio (file) - Hyphenation: wijf
- Rhymes: -ɛi̯f
Noun
wijf n (plural wijven, diminutive wijfje n)
- (generally, derogatory) woman, potentially being as pejorative as bitch
- (Brabantian) Da stom wijf ij me gu lige gat!
- That bitch really took advantage of me!
- (often derogatory) babe, broad
Usage notes
The diminutive of this word has an independent meaning (“female animal”). Colloquial diminutives (e.g. wijfie) often have a familiar meaning.
Derived terms
- appelwijf
- groentewijf
- manwijf
- takkewijf
- warmoeswijf
- wie een vrouw trouwt om haar lijf, verliest het lijf en houdt het wijf
Descendants
- Afrikaans: wyf
- Jersey Dutch: wāif
- Negerhollands: wief, wif
- Skepi Creole Dutch: weef
- Sranan Tongo: wefi
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch wīf, from Proto-West Germanic *wīb.
Noun
wijf n
- woman
- wife, married woman
Inflection
This noun needs an inflection-table template.
Descendants
- Dutch: wijf
- Afrikaans: wyf
- Jersey Dutch: wāif
- Negerhollands: wief, wif
- Skepi Creole Dutch: weef
- Sranan Tongo: wefi
- Limburgish: wief
- West Flemish: wuuf
- Zealandic: wuuf
Further reading
- “wijf”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “wijf”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
Middle English
Noun
wijf (plural *wijve)
- Alternative spelling of wyf