wiergan
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *wargijaną
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwi͜yr.jɑn/, [ˈwi͜yrˠ.jɑn]
Verb
wierġan
- to curse
Conjugation
Conjugation of wierġan (weak class 1)
infinitive | wierġan | wierġenne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | wierġe | wierġde |
2nd-person singular | wierġest, wierġst | wierġdest |
3rd-person singular | wierġeþ, wierġþ | wierġde |
plural | wierġaþ | wierġdon |
subjunctive | present | past |
singular | wierġe | wierġde |
plural | wierġen | wierġden |
imperative | ||
singular | wierġ | |
plural | wierġaþ | |
participle | present | past |
wierġende | (ġe)wierġed |
Derived terms
- wierġnes