Wermut
See also: wermut
German
Etymology
From Middle High German wërmuote, from Old High German werimuota, from Proto-West Germanic *warjamōdā.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈveːɐ̯muːt/
- Rhymes: -uːt
Audio (file)
Noun
Wermut m (strong, genitive Wermutes or Wermuts, plural Wermuts)
- vermouth
- wormwood
Declension
Declension of Wermut [masculine, strong]
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | ein | der | Wermut | die | Wermuts |
genitive | eines | des | Wermutes, Wermuts | der | Wermuts |
dative | einem | dem | Wermut, Wermute1 | den | Wermuts |
accusative | einen | den | Wermut | die | Wermuts |
1Now uncommon, see notes.
Derived terms
- Wermutstropfen
Descendants
- → Catalan: vermut
- → French: vermouth
- → English: vermouth
- → Romanian: vermut
- → Turkish: vermut
- → Polish: wermut
- → Russian: ве́рмут (vérmut)
Further reading
- “Wermut” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
- “Wermut” in Duden online