weggooien
Dutch
Etymology
weg + gooien
Pronunciation
Audio (file)
Verb
weggooien
- To throw away.
Inflection
| Inflection of weggooien (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | weggooien | |||
| past singular | gooide weg | |||
| past participle | weggegooid | |||
| infinitive | weggooien | |||
| gerund | weggooien n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | gooi weg | gooide weg | weggooi | weggooide |
| 2nd person sing. (jij) | gooit weg | gooide weg | weggooit | weggooide |
| 2nd person sing. (u) | gooit weg | gooide weg | weggooit | weggooide |
| 2nd person sing. (gij) | gooit weg | gooide weg | weggooit | weggooide |
| 3rd person singular | gooit weg | gooide weg | weggooit | weggooide |
| plural | gooien weg | gooiden weg | weggooien | weggooiden |
| subjunctive sing.1 | gooie weg | gooide weg | weggooie | weggooide |
| subjunctive plur.1 | gooien weg | gooiden weg | weggooien | weggooiden |
| imperative sing. | gooi weg | |||
| imperative plur.1 | gooit weg | |||
| participles | weggooiend | weggegooid | ||
| 1) Archaic. | ||||
Anagrams
- gooien weg