wegdommelen
Dutch
Etymology
Compound of weg + dommelen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋɛxˌdɔ.mə.lə(n)/
- Hyphenation: weg‧dom‧me‧len
Verb
wegdommelen
- (intransitive) to doze off
Inflection
| Inflection of wegdommelen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wegdommelen | |||
| past singular | dommelde weg | |||
| past participle | weggedommeld | |||
| infinitive | wegdommelen | |||
| gerund | wegdommelen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | dommel weg | dommelde weg | wegdommel | wegdommelde |
| 2nd person sing. (jij) | dommelt weg | dommelde weg | wegdommelt | wegdommelde |
| 2nd person sing. (u) | dommelt weg | dommelde weg | wegdommelt | wegdommelde |
| 2nd person sing. (gij) | dommelt weg | dommelde weg | wegdommelt | wegdommelde |
| 3rd person singular | dommelt weg | dommelde weg | wegdommelt | wegdommelde |
| plural | dommelen weg | dommelden weg | wegdommelen | wegdommelden |
| subjunctive sing.1 | dommele weg | dommelde weg | wegdommele | wegdommelde |
| subjunctive plur.1 | dommelen weg | dommelden weg | wegdommelen | wegdommelden |
| imperative sing. | dommel weg | |||
| imperative plur.1 | dommelt weg | |||
| participles | wegdommelend | weggedommeld | ||
| 1) Archaic. | ||||