wegconcurreren
Dutch
Etymology
Compound of weg + concurreren.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋɛx.kɔŋ.kyˌreː.rə(n)/
- Hyphenation: weg‧con‧cur‧re‧ren
Verb
wegconcurreren
- to outcompete, typically by means of arguably unfair practices; to undercut
Inflection
| Inflection of wegconcurreren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wegconcurreren | |||
| past singular | concurreerde weg | |||
| past participle | weggeconcurreerd | |||
| infinitive | wegconcurreren | |||
| gerund | wegconcurreren n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | concurreer weg | concurreerde weg | wegconcurreer | wegconcurreerde |
| 2nd person sing. (jij) | concurreert weg | concurreerde weg | wegconcurreert | wegconcurreerde |
| 2nd person sing. (u) | concurreert weg | concurreerde weg | wegconcurreert | wegconcurreerde |
| 2nd person sing. (gij) | concurreert weg | concurreerde weg | wegconcurreert | wegconcurreerde |
| 3rd person singular | concurreert weg | concurreerde weg | wegconcurreert | wegconcurreerde |
| plural | concurreren weg | concurreerden weg | wegconcurreren | wegconcurreerden |
| subjunctive sing.1 | concurrere weg | concurreerde weg | wegconcurrere | wegconcurreerde |
| subjunctive plur.1 | concurreren weg | concurreerden weg | wegconcurreren | wegconcurreerden |
| imperative sing. | concurreer weg | |||
| imperative plur.1 | concurreert weg | |||
| participles | wegconcurrerend | weggeconcurreerd | ||
| 1) Archaic. | ||||