weerstaanbaar
Dutch
Etymology
From weerstaan (“to resist”) + -baar (“able”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋeːrˌstaːn.baːr/
- Hyphenation: weer‧staan‧baar
Adjective
weerstaanbaar (comparative weerstaanbaarder, superlative weerstaanbaarst)
- Resistible; susceptible to being opposed or resisted.
Inflection
| Inflection of weerstaanbaar | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | weerstaanbaar | |||
| inflected | weerstaanbare | |||
| comparative | weerstaanbaarder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | weerstaanbaar | weerstaanbaarder | het weerstaanbaarst het weerstaanbaarste | |
| indefinite | m./f. sing. | weerstaanbare | weerstaanbaardere | weerstaanbaarste |
| n. sing. | weerstaanbaar | weerstaanbaarder | weerstaanbaarste | |
| plural | weerstaanbare | weerstaanbaardere | weerstaanbaarste | |
| definite | weerstaanbare | weerstaanbaardere | weerstaanbaarste | |
| partitive | weerstaanbaars | weerstaanbaarders | — | |
Derived terms
- onweerstaanbaar
- weerstaanbaarheid