wcielić
Polish
Etymology
Ultimately a calque of Latin incorporō. Analyzable as w- + ciało + -ić.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈft͡ɕɛ.lit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛlit͡ɕ
- Syllabification: wcie‧lić
Verb
wcielić pf (imperfective wcielać)
- (transitive) to embody, to personify, to incarnate
- (transitive) to incorporate, to integrate
- (reflexive) to impersonate, to play
Conjugation
Conjugation of wcielić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | wcielić | |||||
future tense | 1st | wcielę | wcielimy | |||
2nd | wcielisz | wcielicie | ||||
3rd | wcieli | wcielą | ||||
impersonal | wcieli się | |||||
past tense | 1st | wcieliłem | wcieliłam | wcieliliśmy | wcieliłyśmy | |
2nd | wcieliłeś | wcieliłaś | wcieliliście | wcieliłyście | ||
3rd | wcielił | wcieliła | wcieliło | wcielili | wcieliły | |
impersonal | wcielono | |||||
conditional | 1st | wcieliłbym | wcieliłabym | wcielilibyśmy | wcieliłybyśmy | |
2nd | wcieliłbyś | wcieliłabyś | wcielilibyście | wcieliłybyście | ||
3rd | wcieliłby | wcieliłaby | wcieliłoby | wcieliliby | wcieliłyby | |
impersonal | wcielono by | |||||
imperative | 1st | niech wcielę | wcielmy | |||
2nd | wciel | wcielcie | ||||
3rd | niech wcieli | niech wcielą | ||||
passive adjectival participle | wcielony | wcielona | wcielone | wcieleni | wcielone | |
anterior adverbial participle | wcieliwszy | |||||
verbal noun | wcielenie |
Further reading
- wcielić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wcielić in Polish dictionaries at PWN