averruncatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of āverruncō
Participle
āverruncātus m (feminine āverruncāta, neuter āverruncātum); first/second declension
- averted
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | āverruncātus | āverruncāta | āverruncātum | āverruncātī | āverruncātae | āverruncāta | |
Genitive | āverruncātī | āverruncātae | āverruncātī | āverruncātōrum | āverruncātārum | āverruncātōrum | |
Dative | āverruncātō | āverruncātae | āverruncātō | āverruncātīs | āverruncātīs | āverruncātīs | |
Accusative | āverruncātum | āverruncātam | āverruncātum | āverruncātōs | āverruncātās | āverruncāta | |
Ablative | āverruncātō | āverruncātā | āverruncātō | āverruncātīs | āverruncātīs | āverruncātīs | |
Vocative | āverruncāte | āverruncāta | āverruncātum | āverruncātī | āverruncātae | āverruncāta |