warian
Old English
Alternative forms
- ƿarian
Etymology
From Proto-Germanic *warōną, whence also Old High German warōn, Old Norse vara
Verb
warian
- to beware
Conjugation
Conjugation of warian (weak class 2)
infinitive | warian | tō warienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | warie wariġe | warode |
2nd-person singular | warast | warodest |
3rd-person singular | waraþ | warode |
plural | wariaþ wariġaþ | warodon |
subjunctive | present | past |
singular | warie wariġe | warode |
plural | warien wariġen | waroden |
imperative | ||
singular | wara | |
plural | wariaþ wariġaþ | |
participle | present | past |
wariende wariġende | (ġe)warod |
Derived terms
- bewarian
Descendants
- Middle English: warien, waren
- Scots: war, ware
- English: ware