walka
See also: walką and wałka
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish walka, from Old Czech válka, from Old Czech váleti, from Proto-Slavic *vaľati (“to roll, to scend”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈval.ka/
Audio (file) - Rhymes: -alka
- Syllabification: wal‧ka
Noun
walka f
- combat, fight, struggle
Declension
Declension of walka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | walka | walki |
| genitive | walki | walk |
| dative | walce | walkom |
| accusative | walkę | walki |
| instrumental | walką | walkami |
| locative | walce | walkach |
| vocative | walko | walki |
Derived terms
adjective
- waleczny
nouns
- walczenie
- walczerz
verb
- walczyć
Related terms
adverb
- walecznie
nouns
- powalczenie
- waleczność
- zwalczanie
- zwalczenie
verbs
- powalczyć
- zwalczać
- zwalczyć
Further reading
- walka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- walka in Polish dictionaries at PWN