walczyć

See also: wałczyć

Polish

From walka +‎ -yć.

walczyć impf

(intransitive) to fight (to be involved in a physical confrontation) [+ z (instrumental) = who/what or with who/what]

Conjugation of walczyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		walczyć
present tense	1^st	walczę			walczymy
	2^nd	walczysz			walczycie
	3^rd	walczy			walczą
	impersonal	walczy się
past tense	1^st	walczyłem	walczyłam		walczyliśmy	walczyłyśmy
	2^nd	walczyłeś	walczyłaś		walczyliście	walczyłyście
	3^rd	walczył	walczyła	walczyło	walczyli	walczyły
	impersonal	walczono
future tense	1^st	będę walczył, będę walczyć	będę walczyła, będę walczyć		będziemy walczyli, będziemy walczyć	będziemy walczyły, będziemy walczyć
	2^nd	będziesz walczył, będziesz walczyć	będziesz walczyła, będziesz walczyć		będziecie walczyli, będziecie walczyć	będziecie walczyły, będziecie walczyć
	3^rd	będzie walczył, będzie walczyć	będzie walczyła, będzie walczyć	będzie walczyło, będzie walczyć	będą walczyli, będą walczyć	będą walczyły, będą walczyć
	impersonal	będzie walczyć się
conditional	1^st	walczyłbym	walczyłabym		walczylibyśmy	walczyłybyśmy
	2^nd	walczyłbyś	walczyłabyś		walczylibyście	walczyłybyście
	3^rd	walczyłby	walczyłaby	walczyłoby	walczyliby	walczyłyby
	impersonal	walczono by
imperative	1^st	niech walczę			walczmy
	2^nd	walcz			walczcie
	3^rd	niech walczy			niech walczą
active adjectival participle		walczący	walcząca	walczące	walczący	walczące
contemporary adverbial participle		walcząc
verbal noun		walczenie

verbs

adjective

adverb

nouns