větřit
See also: vetřít
Czech
Etymology
From Proto-Slavic *větriti.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvjɛtr̝̊ɪt]
Verb
větřit impf
- to sniff, to smell, to scent
Conjugation
Conjugation
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | větřím | větříme | — | větřeme, větřme |
2nd person | větříš | větříte | větři, větř | větřete, větřte |
3rd person | větří | větří | — | — |
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive větřit. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | větřil | větřili | větřen | větřeni |
masculine inanimate | větřily | větřeny | ||
feminine | větřila | větřena | ||
neuter | větřilo | větřila | větřeno | větřena |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | větře | — |
feminine + neuter singular | větříc | — |
plural | větříce | — |
Related terms
noun
- vítr
verb
- větrat
Further reading
- větřiti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- větřiti in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
- větřit in Internetová jazyková příručka