væla
Icelandic
Etymology
From Old Norse væla, whence also probably English wail.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvaiːla/
- Rhymes: -aiːla
Verb
væla (weak verb, third-person singular past indicative vældi, supine vælt)
- to cry, to wail
Conjugation
væla — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að væla | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | vælt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | vælandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég væli | við vælum | present (nútíð) | ég væli | við vælum |
| þú vælir | þið vælið | þú vælir | þið vælið | ||
| hann, hún, það vælir | þeir, þær, þau væla | hann, hún, það væli | þeir, þær, þau væli | ||
| past (þátíð) | ég vældi | við vældum | past (þátíð) | ég vældi | við vældum |
| þú vældir | þið vælduð | þú vældir | þið vælduð | ||
| hann, hún, það vældi | þeir, þær, þau vældu | hann, hún, það vældi | þeir, þær, þau vældu | ||
| imperative (boðháttur) | væl (þú) | vælið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| vældu | væliði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Related terms
- væl
Noun
væla
- indefinite genitive plural of væl