vuneendrieven
Low German
Etymology
From vuneen- + drieven.
Verb
vuneendrieven (past dreev vuneen, past participle vuneendreven, auxiliary verb hebben)
- to disperse
- to dispel
Conjugation
Conjugation of vuneendrieven (class 4 strong verb, separable)
infinitive | vuneendrieven | |||
---|---|---|---|---|
main clause | subordinate clause | |||
indicative | present | preterite | present | preterite |
1st person singular | driev vuneen | dreev vuneen | vuneendriev | vuneendreev |
2nd person singular | driffst vuneen | dreevst vuneen | vuneendriffst | vuneendreevst |
3rd person singular | drifft vuneen | dreev vuneen | vuneendrifft | vuneendreev |
plural | drievt vuneen | dreven vuneen | vuneendrievt | vuneendreven |
imperative | present | — | — | — |
singular | driev vuneen | |||
plural | drievt vuneen | |||
participle | present | past | — | — |
vuneendrieven | vuneendreven |
Synonyms
- utenannerdrieven
- uteneendrieven