voorzitten
Dutch
Etymology
From Middle Dutch voresitten. Equivalent to voor + zitten.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvoːrˌzɪ.tə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: voor‧zit‧ten
Verb
voorzitten
- (transitive, intransitive) to preside, to lead a gathering
Inflection
| Inflection of voorzitten (strong class 5, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | voorzitten | ||||||||
| past singular | zat voor | ||||||||
| past participle | voorgezeten | ||||||||
| infinitive | voorzitten | ||||||||
| gerund | voorzitten n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat | |||||
| 2nd person sing. (jij) | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat | |||||
| 2nd person sing. (u) | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat | |||||
| 2nd person sing. (gij) | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat | |||||
| 3rd person singular | zit voor | zat voor | voorzit | voorzat | |||||
| plural | zitten voor | zaten voor | voorzitten | voorzaten | |||||
| subjunctive sing.1 | zitte voor | zate voor | voorzitte | voorzate | |||||
| subjunctive plur.1 | zitten voor | zaten voor | voorzitten | voorzaten | |||||
| imperative sing. | zit voor | ||||||||
| imperative plur.1 | zit voor | ||||||||
| participles | voorzittend | voorgezeten | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Derived terms
- voorzitster
- voorzitter
- voorzitting