voksa
Hungarian
Etymology
voks + -a (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvokʃɒ]
- Hyphenation: vok‧sa
Noun
voksa
- third-person singular single-possession possessive of voks
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | voksa | — |
| accusative | voksát | — |
| dative | voksának | — |
| instrumental | voksával | — |
| causal-final | voksáért | — |
| translative | voksává | — |
| terminative | voksáig | — |
| essive-formal | voksaként | — |
| essive-modal | voksául | — |
| inessive | voksában | — |
| superessive | voksán | — |
| adessive | voksánál | — |
| illative | voksába | — |
| sublative | voksára | — |
| allative | voksához | — |
| elative | voksából | — |
| delative | voksáról | — |
| ablative | voksától | — |
Norwegian Bokmål
Alternative forms
- vokset
Verb
voksa
- simple past of vokse (Verb 2)
- past participle of vokse (Verb 2)