viður

viður

See also: víður

Faroese

Etymology

From Old Norse viðr, from Proto-Germanic *widuz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈviːjʊɹ/

  Rhymes: -iːjʊɹ

Noun

viður m (genitive singular viðar, uncountable)

1. wood, timber

Declension

m12s	Singular
	Indefinite	Definite
Nominative	viður	viðurin
Accusative	við	viðin
Dative	viði	viðinum
Genitive	viðar	viðarins

Derived terms

• Viðoy - the "Wood Island"
• rekaviður
• brenniviður
• eikiviður
• viðarlund

See also

• træ
• timbur
• skógur
• viðurskifti
• viðurkenna

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse viðr, from Proto-Germanic *widuz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɪːðʏr/

  Rhymes: -ɪːðʏr

Noun

viður m (genitive singular viðar, nominative plural viðir)

1. trees or brambles collectively
2. forest, wood
3. wood, timber, lumber

Declension

declension of viður

m-s3	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	viður	viðurinn	viðir	viðirnir
accusative	við	viðinn	viði	viðina
dative	viði / við	viðinum / viðnum	viðum	viðunum
genitive	viðar	viðarins	viða	viðanna

Derived terms

• ganga til viðar
• keisaraviður
• rekaviður

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.