vitians
Latin
Etymology
Present participle of vitiō.
Participle
vitiāns m or f or n (genitive vitiantis); third declension
- damaging
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | vitiāns | vitiāns | vitiantēs | vitiantia | |
Genitive | vitiantis | vitiantis | vitiantium | vitiantium | |
Dative | vitiantī | vitiantī | vitiantibus | vitiantibus | |
Accusative | vitiantem | vitiāns | vitiantēs, vitiantīs | vitiantia | |
Ablative | vitiante, vitiantī1 | vitiante, vitiantī1 | vitiantibus | vitiantibus | |
Vocative | vitiāns | vitiāns | vitiantēs | vitiantia |
1When used purely as an adjective.