virka
Estonian
Adjective
virka
- partitive/illative singular of virk
Faroese
Verb
virka (third person singular past indicative virkaði, third person plural past indicative virkað, supine virkað)
- to work, to function, to operate
Conjugation
Conjugation of virka (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | virka | |
supine | virkað | |
participle (a6)1 | virkandi | virkaður |
present | past | |
first singular | virki | virkaði |
second singular | virkar | virkaði |
third singular | virkar | virkaði |
plural | virka | virkaðu |
imperative | ||
singular | virka! | |
plural | virkið! | |
1Only the past participle being declined. |
Finnish
Etymology 1
Most likely derived from Old Norse virkja, virki (“work”) or older Proto-Norse, with possible influence from Etymology 2.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋirkɑ/, [ˈʋirkɑ]
- Rhymes: -irkɑ
- Syllabification(key): vir‧ka
Noun
virka
- post, position, office, public office (public sector work)
- olla virassa, hoitaa virkaa
- to hold an office
- astua virkaan
- to assume one's office/post/responsibilities/duties, to be inaugurated/installed/inducted into office
- asettaa virkaan
- to inaugurate into office, install into office, induct into office
- purpose, point, function
Declension
Inflection of virka (Kotus type 9*D/kala, k- gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | virka | virat | |
genitive | viran | virkojen | |
partitive | virkaa | virkoja | |
illative | virkaan | virkoihin | |
singular | plural | ||
nominative | virka | virat | |
accusative | nom. | virka | virat |
gen. | viran | ||
genitive | viran | virkojen virkainrare | |
partitive | virkaa | virkoja | |
inessive | virassa | viroissa | |
elative | virasta | viroista | |
illative | virkaan | virkoihin | |
adessive | viralla | viroilla | |
ablative | viralta | viroilta | |
allative | viralle | viroille | |
essive | virkana | virkoina | |
translative | viraksi | viroiksi | |
instructive | — | viroin | |
abessive | viratta | viroitta | |
comitative | — | virkoineen |
Possessive forms of virka (type kala) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | virkani | virkamme |
2nd person | virkasi | virkanne |
3rd person | virkansa |
Derived terms
- virasto
- virkailija
- virkailla
Derived terms
- virkaanastujaiset
Compounds
- koiranvirka
- opettajanvirka
- presidentinvirka
- professorinvirka
- viranhaku
- viranhakupaperi
- viranhaltija
- viranomainen
- viranomaistehtävä
- viranomaistoimi
- viransijainen
- viransijaisuus
- virantoimitus
- virantäyttö
- virka-aika
- virkaanasettajaiset
- virkaanastujaisesitelmä
- virkaanastujaiset
- virkaanastujaispuhe
- virka-ansiomerkki
- virka-apu
- virka-asema
- virka-asia
- virka-asteikko
- virka-asu
- virka-asunto
- virkaa toimittava
- virkaehto
- virkaehtosopimus
- virkaeläke
- virkaero
- virkaheitto
- virkahuone
- virkaikä
- virkainto
- virkaintoinen
- virkaintoisesti
- virkakausi
- virkakieli
- virkakielto
- virkakieltojärjestelmä
- virkakoneisto
- virkalakki
- virkaleima
- virkamatka
- virkamerkki
- virkamiehistö
- virkamies
- virkamieshallitus
- virkamiesjärjestö
- virkamieskunta
- virkamieslakko
- virkamiesmäinen
- virkanainen
- virkanimike
- virkanimitys
- virkapuhelu
- virkapuku
- virkapukuinen
- virkarakenne
- virkarikos
- virkasalaisuus
- virkasisar
- virkasuhde
- virkasuhteinen
- virkasääntö
- virkatalo
- virkatehtävä
- virkateitse
- virkatie
- virkatodistus
- virkatoimenpide
- virkatoimi
- virkatoveri
- virkatutkinto
- virkatyö
- virkaura
- virkavakuutus
- virkavala
- virkavalta
- virkavaltainen
- virkavaltaisesti
- virkavaltaisuus
- virkavapaa
- virkavapaus
- virkavastuu
- virkaveli
- virkavelvollisuus
- virkavirhe
- virkavuosi
- virkaylennys
Etymology 2
From Proto-Finnic *virka, borrowed from Proto-Baltic [Term?] (compare Latvian verdze).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋirkɑ/, [ˈʋirkɑ]
- Rhymes: -irkɑ
- Syllabification(key): vir‧ka
Noun
virka
- (dialectal) line or row, especially of traps or snares
Declension
Inflection of virka (Kotus type 9*D/kala, k- gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | virka | virat | |
genitive | viran | virkojen | |
partitive | virkaa | virkoja | |
illative | virkaan | virkoihin | |
singular | plural | ||
nominative | virka | virat | |
accusative | nom. | virka | virat |
gen. | viran | ||
genitive | viran | virkojen virkainrare | |
partitive | virkaa | virkoja | |
inessive | virassa | viroissa | |
elative | virasta | viroista | |
illative | virkaan | virkoihin | |
adessive | viralla | viroilla | |
ablative | viralta | viroilta | |
allative | viralle | viroille | |
essive | virkana | virkoina | |
translative | viraksi | viroiksi | |
instructive | — | viroin | |
abessive | viratta | viroitta | |
comitative | — | virkoineen |
Possessive forms of virka (type kala) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | virkani | virkamme |
2nd person | virkasi | virkanne |
3rd person | virkansa |
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋirkɑˣ/, [ˈʋirkɑ(ʔ)]
- Rhymes: -irkɑ
- Syllabification(key): vir‧ka
Verb
virka
- present active indicative connegative of virkkaa
- second-person singular present imperative of virkkaa
- second-person singular present active imperative connegative of virkkaa
Anagrams
- kirva
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɪr̥ka/
- Rhymes: -ɪr̥ka
Verb
virka (weak verb, third-person singular past indicative virkaði, supine virkað)
- (intransitive) to work, to function
Conjugation
virka — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að virka | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | virkað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | virkandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég virka | við virkum | present (nútíð) | ég virki | við virkum |
þú virkar | þið virkið | þú virkir | þið virkið | ||
hann, hún, það virkar | þeir, þær, þau virka | hann, hún, það virki | þeir, þær, þau virki | ||
past (þátíð) | ég virkaði | við virkuðum | past (þátíð) | ég virkaði | við virkuðum |
þú virkaðir | þið virkuðuð | þú virkaðir | þið virkuðuð | ||
hann, hún, það virkaði | þeir, þær, þau virkuðu | hann, hún, það virkaði | þeir, þær, þau virkuðu | ||
imperative (boðháttur) | virka (þú) | virkið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
virkaðu | virkiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
Derived terms
- virkni (“activity, action, function”)
Norwegian Bokmål
Alternative forms
- virket
Verb
virka
- inflection of virke:
- simple past
- past participle
Swedish
Etymology
From Old Norse virkja, from Proto-Germanic *wirkijaną.
Verb
virka (present virkar, preterite virkade, supine virkat, imperative virka)
- to crochet
Conjugation
Conjugation of virka (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | virka | virkas | ||
Supine | virkat | virkats | ||
Imperative | virka | — | ||
Imper. plural1 | virken | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | virkar | virkade | virkas | virkades |
Ind. plural1 | virka | virkade | virkas | virkades |
Subjunctive2 | virke | virkade | virkes | virkades |
Participles | ||||
Present participle | virkande | |||
Past participle | virkad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |
Related terms
- virkkrok
- virkning
- virknål
Anagrams
- arkiv, vikar