vio
See also: Vio and vió
Latin
Etymology
From via (“road, path”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈu̯i.oː/, [ˈu̯ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈvi.o/, [ˈviːo]
Verb
viō (present infinitive viāre, perfect active viāvī, supine viātum); first conjugation
- I travel, I journey.
Usage notes
Post-Augustan and very rare.
Conjugation
Conjugation of viō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | viō | viās | viat | viāmus | viātis | viant |
imperfect | viābam | viābās | viābat | viābāmus | viābātis | viābant | |
future | viābō | viābis | viābit | viābimus | viābitis | viābunt | |
perfect | viāvī | viāvistī | viāvit | viāvimus | viāvistis | viāvērunt, viāvēre | |
pluperfect | viāveram | viāverās | viāverat | viāverāmus | viāverātis | viāverant | |
future perfect | viāverō | viāveris | viāverit | viāverimus | viāveritis | viāverint | |
passive | present | vior | viāris, viāre | viātur | viāmur | viāminī | viantur |
imperfect | viābar | viābāris, viābāre | viābātur | viābāmur | viābāminī | viābantur | |
future | viābor | viāberis, viābere | viābitur | viābimur | viābiminī | viābuntur | |
perfect | viātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | viātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | viātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | viem | viēs | viet | viēmus | viētis | vient |
imperfect | viārem | viārēs | viāret | viārēmus | viārētis | viārent | |
perfect | viāverim | viāverīs | viāverit | viāverīmus | viāverītis | viāverint | |
pluperfect | viāvissem | viāvissēs | viāvisset | viāvissēmus | viāvissētis | viāvissent | |
passive | present | vier | viēris, viēre | viētur | viēmur | viēminī | vientur |
imperfect | viārer | viārēris, viārēre | viārētur | viārēmur | viārēminī | viārentur | |
perfect | viātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | viātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | viā | — | — | viāte | — |
future | — | viātō | viātō | — | viātōte | viantō | |
passive | present | — | viāre | — | — | viāminī | — |
future | — | viātor | viātor | — | — | viantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | viāre | viāvisse | viātūrum esse | viārī | viātum esse | viātum īrī | |
participles | viāns | — | viātūrus | — | viātus | viandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
viandī | viandō | viandum | viandō | viātum | viātū |
Derived terms
- viator
References
- “vio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- viator in The Century Dictionary, New York, N.Y.: The Century Co., 1911
Portuguese
Verb
vio
- Obsolete spelling of viu
Serbo-Croatian
Participle
vio (Cyrillic spelling вио)
- masculine singular active past participle of viti
Spanish
Alternative forms
- vió (obsolete)
- vido (archaic, regional)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbjo/ [ˈbjo]
Audio (file) - Rhymes: -o
- Syllabification: vio
Verb
vio
- third-person singular preterite indicative of ver