Vinicius
See also: Vinícius
Latin
Etymology
Possibly from vinum (“wine”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /u̯iːˈni.ki.us/, [u̯iːˈnɪkiʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /viˈni.t͡ʃi.us/, [viˈniːt͡ʃius]
Proper noun
Vīnicius m sg (genitive Vīniciī or Vīnicī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name"
Declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Vīnicius |
Genitive | Vīniciī Vīnicī1 |
Dative | Vīniciō |
Accusative | Vīnicium |
Ablative | Vīniciō |
Vocative | Vīnicī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- Vīniciānus
References
- Vinicius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette