viken
See also: Viken
Norwegian Bokmål
Alternative forms
- vika
Noun
viken m, f
- definite masculine singular of vik
Swedish
Noun
viken
- definite singular of vik
Verb
viken
- past participle of vika.
Volapük
Noun
viken (plural vikens)
- Viking
Declension
declension of viken
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | viken | vikens |
genitive | vikena | vikenas |
dative | vikene | vikenes |
accusative | vikeni | vikenis |
vocative 1 | o viken! | o vikens! |
predicative 2 | vikenu | vikenus |
- 1 status as a case is disputed
- 2 in some later, non-classical Volapük only