vigintiseviratus
Latin
Etymology
From vīgintisēvir + -ātus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /wiː.ɡin.ti.seː.wiˈraː.tus/, [wiː.ɡɪn.tɪ.seː.wɪˈraː.tʊs]
Noun
vīgintisēvirātus m (genitive vīgintisēvirātūs); fourth declension
- Alternative form of vīgintisexvirātus
Declension
Fourth declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vīgintisēvirātus | vīgintisēvirātūs |
Genitive | vīgintisēvirātūs | vīgintisēvirātuum |
Dative | vīgintisēvirātuī | vīgintisēvirātibus |
Accusative | vīgintisēvirātum | vīgintisēvirātūs |
Ablative | vīgintisēvirātū | vīgintisēvirātibus |
Vocative | vīgintisēvirātus | vīgintisēvirātūs |
References
- vigintiseviratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette