vetitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of vetō.
Participle
vetitus m (feminine vetita, neuter vetitum); first/second declension
- forbidden
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | vetitus | vetita | vetitum | vetitī | vetitae | vetita | |
Genitive | vetitī | vetitae | vetitī | vetitōrum | vetitārum | vetitōrum | |
Dative | vetitō | vetitae | vetitō | vetitīs | vetitīs | vetitīs | |
Accusative | vetitum | vetitam | vetitum | vetitōs | vetitās | vetita | |
Ablative | vetitō | vetitā | vetitō | vetitīs | vetitīs | vetitīs | |
Vocative | vetite | vetita | vetitum | vetitī | vetitae | vetita |
References
- vetitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vetitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette