vervallen

vervallen

Dutch

Etymology

ver- +‎ vallen

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

vervallen

1. to decline, reject
2. to worsen
3. to decay, rot
4. to recede, pull away
5. (law) to cease to be valid
6. (of food) to expire

Inflection

Inflection of vervallen (strong class 7, prefixed)
infinitive	vervallen
past singular	verviel
past participle	vervallen
infinitive	vervallen
gerund	vervallen n
verbal noun	—
	present tense	past tense
1st person singular	verval	verviel
2nd person sing. (jij)	vervalt	verviel
2nd person sing. (u)	vervalt	verviel
2nd person sing. (gij)	vervalt	vervielt
3rd person singular	vervalt	verviel
plural	vervallen	vervielen
subjunctive sing.1	vervalle	verviele
subjunctive plur.1	vervallen	vervielen
imperative sing.	verval
imperative plur.1	vervalt
participles	vervallend	vervallen
1) Archaic.

Participle

vervallen

1. past participle of vervallen

Inflection

Inflection of vervallen
uninflected	vervallen
inflected	vervallen
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		vervallen
indefinite	m./f. sing.	vervallen
	n. sing.	vervallen
	plural	vervallen
definite		vervallen
partitive		vervallens

Adjective

vervallen (comparative vervallener, superlative vervallenst)

1. dilapidated, ruinous
2. (law) having no legal force or cogency, invalid
3. (of food) expired

Inflection

Inflection of vervallen
uninflected	vervallen
inflected	vervallen
comparative	vervallener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		vervallen	vervallener	het vervallenst het vervallenste
indefinite	m./f. sing.	vervallen	vervallener	vervallenste
	n. sing.	vervallen	vervallener	vervallenste
	plural	vervallen	vervallener	vervallenste
definite		vervallen	vervallener	vervallenste
partitive		vervallens	vervalleners	—