veroorloven
Dutch
Etymology
From ver- + oorloven.
Pronunciation
Audio (file)
Verb
veroorloven
- (reflexive) to afford, allow oneself
- Hij heeft het zo druk dat hij het zich niet kan veroorloven vakantie te nemen.
- He's so busy that he can't afford to take any holiday.
- Vrije dag? Dat kan ik me niet tegenwoordig veroorloven!
- A day off? I can not afford (myself) that these days!
- Hij heeft het zo druk dat hij het zich niet kan veroorloven vakantie te nemen.
Inflection
| Inflection of veroorloven (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | veroorloven | |||
| past singular | veroorloofde | |||
| past participle | veroorloofd | |||
| infinitive | veroorloven | |||
| gerund | veroorloven n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | veroorloof | veroorloofde | ||
| 2nd person sing. (jij) | veroorlooft | veroorloofde | ||
| 2nd person sing. (u) | veroorlooft | veroorloofde | ||
| 2nd person sing. (gij) | veroorlooft | veroorloofde | ||
| 3rd person singular | veroorlooft | veroorloofde | ||
| plural | veroorloven | veroorloofden | ||
| subjunctive sing.1 | veroorlove | veroorloofde | ||
| subjunctive plur.1 | veroorloven | veroorloofden | ||
| imperative sing. | veroorloof | |||
| imperative plur.1 | veroorlooft | |||
| participles | veroorlovend | veroorloofd | ||
| 1) Archaic. | ||||