vermogen

vermogen

See also: vermögen and Vermögen

Dutch

Etymology

ver- +‎ mogen

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈmoːɣə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ver‧mo‧gen

Noun

vermogen n (plural vermogens, diminutive vermogentje n)

1. Ability, power, capacity.

   Zijn vermogen tot aanpassen is beperkt.

   His ability to adapt is limited.

   Antonym: onvermogen

2. (physics) Power.

   Deze koelkast verbruikt een vermogen van 100 W.

   This refrigerator consumes 100 W.

3. Fortune, large sum of money.

   Dat huis kostte een vermogen.

   That house cost a fortune.

4. (economics) Total of material possessions.

   Hij liet zijn hele vermogen na aan het Rode Kruis.

   He left his entire fortune to the Red Cross.

Derived terms

• aanpassingsvermogen
• inlevingsvermogen

Verb

vermogen

1. (rare; formal) to be able to do, to be able to achieve

   Ik vermag er niets tegen.

   I can't do anything about it.

   Wat muziek al niet vermag ...

   The things music can do...

Inflection

Inflection of vermogen (preterite-present, prefixed)
infinitive	vermogen
past singular	vermocht
past participle	vermogen
infinitive	vermogen
gerund	vermogen n
	present tense	past tense
1st person singular	vermag	vermocht
2nd person sing. (jij)	vermag	vermocht
2nd person sing. (u)	vermag	vermocht
2nd person sing. (gij)	vermoogt	vermocht
3rd person singular	vermag	vermocht
plural	vermogen	vermochten
subjunctive sing.1	vermoge	vermochte
subjunctive plur.1	vermogen	vermochten
imperative sing.	vermag
imperative plur.1	vermoogt
participles	vermogend	vermogen
1) Archaic.

Participle

vermogen

1. past participle of vermogen

Inflection

Inflection of vermogen
uninflected	vermogen
inflected	vermogen
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		vermogen
indefinite	m./f. sing.	vermogen
	n. sing.	vermogen
	plural	vermogen
definite		vermogen
partitive		vermogens